روزگار چای ایرانی چگونه می‌گذرد؟

گيلان سرآمد كشت چای

آغاز تولید چای در ایران به سال ۱۲۷۹ شمسی باز می‌گردد که توسط کاشف‌السلطنه به ایران و لاهیجان وارد شد.

او به خوبی توانست بذر و نهالش را به ایران وارد کرده و تمام وقت خود را صرف تولید چای كند. براساس آمارهای اعلام شده از سوی ريیس سازمان چای، استان‌های گیلان و مازندران در حال حاضر بین ۲۵ تا ۲۸ هزار هکتارباغ چای را دارا هستند که ۹۰ درصد این باغ‌ها در استان گیلان و شهر لاهیجان واقع شده است.

برداشت برگ سبز چای از باغ‌های شمال کشور در سه چین بهاره، تابستانه و پاییزه صورت می‌گیرد که چین بهاره از اوایل اردیبهشت، تابستانه از نیمه دوم خرداد و چین پاییزه در شهریور و مهرانجام می‌شود.

مقايسه درآمد چايكاران و گندمكاران

در گذشته نه چندان دور يعني سال ۵۷ درآمد چایکاران دو برابر گندمکاران بود اما امروزه درآمد، کشت و خرید برگ آن به پایین‌ترین سطح خود رسیده است.

از سال ۸۲ تا سال ۹۳ سطح چایکاری از ۳۲هزارهکتار به ۲۰ هزار هکتار با توان تولیدی‌و مقدارتوليد آن از ۴۸ هزارتن به کمتر از ۲۴ هزار تن در سال رسیده است. اما طبق گفته محمدولی‌روزبهان، ريیس سازمان چای کشور در فصل زراعی گذشته، ۱۰۷ هزار و ۵۰۰ تن برگ سبز چای به ارزش اقتصادی افزون بر دو هزار میلیارد ریال از چایکاران خریداری شده است. از قدیم گفته‌اند که چای هم‌سنگ نقره برای جهانیان ارزش دارد اما امروزه به دلیل سهل‌انگاری مسئولان و بی‌رغبتی بعضی چایکاران، در بعضی روستاها تغییر کاربری داده و نسبت به گذشته کاهش چشمگیری داشته است.

دوران طلايی توليد چای

بر اساس آمار ارائه شده، بيشترين تولید چای در كشور و دوران طلايي آن به سال ۷۰ باز می‌گردد که تولید آن به مرز ۷۰۰۰۰هزار تن چای خشک رسیده بود. در حال حاضر ۲۸ هزار هکتار باغ چای در دو استان گیلان و مازندران قرار دارد که تنها ۲۱ هزار هکتار مورد بهره برداری قرار می‌گیرد.

صنعت تولید چای درآمد بیش از ۵۰ هزار خانواده را در خود جای داده است که به همراه شاغلان در کارخانه‌های چای کشور، حدود ۸۰هزار خانوار را به طور مستقیم و غیرمستقیم تغذیه می‌کند.

گردش مالی بازار چای

یکی از بزرگ‌ترین مزایای چای، تعامل خاصی است که باغات چای با طبیعت و حفظ محیط زیست و جلوگیری از فرسایش خاک و تنوع زیستی دارند زيرا كاشت در بيشتر باغات چای به صورت دیم‌صورت مي‌گيرد. در آمار دیگری، چای ایران از لحاظ سطح زیر کشت در رتبه پانزدهم و از لحاظ مصرف رتبه دوازدهم را داراست (حدود۴/۱ کیلو گرم ) و مصرف آن در سال ۱۱۰ هزار تن است .با توجه به مصرف ۱۱۰ هزار تنی و تولید ۲۵ تا ۲۸ هزار تنی، واردات چای امری گریزناپذیر است. آنچه گویاست، واردات قانونی سالیانه چای ۷۰۰ میلیارد تومان ‌و گردش مالی بازار چای در ایران بیش از ۳۰۰۰ میلیارد تومان است. اما در سال ۹۵ مبلغ خرید برگ سبز چای ۲۳۴ میلیارد تومان بوده است .

موانع موجود

فارغ از اینکه تولید چای در سال چقدر بوده و مسئولان با چه نگاهی به آن می‌نگرند، نباید به موانعی که سر راه آن قرار دارد بی‌توجه بود، درحال‌حاضر تولید این محصول در شمال کشور با مشکلات و محدویت‌های فنی و تکنیکی مواجه است.

از نظر کیفیت سنتی و رایج کاشت، داشت و برداشت بوته و برگ چای، فیزیک خاک که غیراسیدی بوده، شیب دار بودن بيشتر باغات چای که باعث افت و کاهش آبدهی و عدم تثبیت خاک و کوددهی مناسب مي‌شود، آب و هوای منطقه به علت دیم بودن، نبود باران در همه مواقع ‌به‌ويژه تابستان و سایر موارد جنبی مانند حمل و نقل به کارخانه‌ها، فرسودگی ماشین آلات ، از طرف دیگر تکنولوژی تولید کارخانه‌هاي تولید چای، مساله قانون نسبی را بسيار مطرح مي‌كند؛ یعنی اگر قرار باشد در دنیایی با اقتصاد آزاد و تبادل منابع و تولیدات زندگی کنیم، باید محصولی را تولید کنیم که در کیفیت و قیمت تمام شده نسبت به سایر تولید کنندگان، در دنیا از مزیت نسبی برخوردار باشد. به معنی دیگر چای تولید شده ما هم در کیفیت بخش کشاورزی و هم در فرآوری و تولید صنعتی ، دارای کیفیت و قیمت تمام شده پایین‌تر باشد تا ضمن تامین ذائقه مصرف‌کننده داخلی در رقابت با چای وارداتی بتواند موفق باشد.

مزايای حمايت از صنعت چای و چايكاران

جدا از مشکلات بیان شده، پرسشي که براي هر گردشگر و یا تولیدکننده چای به‌وجودمي‌آيد این‌است كه حمایت از چایکاران، چه منافعی را برای ایران و خطه‌هايي كه در كشور چاي در آن توليد مي‌شود، دارد ؟

در اين زمينه بايد گفت حمایت از صنعت چای باعث تقویت اشتغال و حفظ اراضی می‌شود. از سوي ديگر باعث جلوگیری خروج ارز بیشتر از کشور شده و موجب حفظ محیط زیست و طبیعت زیبای آن می‌شود.

همچنين حمایت از اين صنعت باعث رونق اقتصادی غیرمولد و مصرفی در منطقه و جذب بیشتر گردشگران به ایران می‌شود. حمایت و تصویب قوانین سختگیرانه برای جلوگیری از تخریب و تغییر کاربری باغات چای ، باعث خوشحالی چایکاران در منطقه شده و سلامت شهروندان را در مقابل چای وارداتی تضمین می‌کند.

از طرف ديگر حمایت از چایکاران باعث تقویت نیروهای روستایی در ماندن در روستاها و انگیزه بیشترآنان در تولید بهترو بیشتر می‌شود و از تخريب بافت سنتی و ماندگار روستاها جلوگيري مي‌كند.

بر این اساس دولت موظف است ضمن حمایت کامل از تولید چای داخلی، تسهیلات لازم مانند وام‌های درازمدت با بهره‌های کم یا تسهیلات غیرنقدی تاثیرگذاردر روند زندگی و کار را در اختیارتولیدکنندگان قرار دهد تا این محصول ۱۱۰ساله که با مشقت و سختی‌های فراوان از گذشته دور، دست به دست شده و به ما رسیده، به فراموشی و نابودی کشیده نشود.

امید آنکه با واردات بی رویه چای، این محصول معطر دچاربیماری تخریب و تهدید نشود و دولت با پرداخت‌های به‌موقع طلب چایکاران، دربهبود این صنعت دیر پا گامی‌موثر بردارد.اين در حالي است كه چای ایرانی هرگز از سفره ایرانی‌ها جدا نخواهد شد، مگر اینکه ما با دست‌های خود و یا سوءمدیریت‌ها آن را از سفره‌هاي‌مان جدا كنيم.