چای فروشان دوره‌گرد عصر ناصری چه می‌کردند؟

کد خبر : 43283 تاریخ انتشار:۱۳۹۸/۰۶/۱۵ - ۲۱:۴۰

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی نوش آنلاین بعد از اینکه کاشف‌السلطنه چند بذر چای را در عصای خود نهان کرد و از هند به ایران آورد مزارع چای در شمال توسعه پیدا کرد و کم‌کم چای نوشیدنی محبوب تهرانی‌ها شد و جای قهوه را گرفت. چون راحت و زودتر از قهوه درست می‌شد. قهوه از دوران صفویه در ایران رواج داشت و قهوه‌خانه‌ها در تهران پا گرفت. قهوه‌خانه‌هایی که بعد از کشف کاشف‌السلطنه فقط اسمش قهوه‌خانه بود و در آن چای سرو می‌شد. با رواج این نوشیدنی محبوب بین تهرانی‌ها شغلی هم پدید آمد به نام چای‌فروشان دوره‌گرد.

از آنجا که چای طبعی سرد دارد زمان دم کردن به آن دارچین که طبعی گرم دارد اضافه می‌کردند و چای دارچینی‌فروشان حسابی بازار داغی داشتند. یک سماور حلبی که در آتش خانه‌اش زغال می‌ریختند تا همواره آب گرم باشد و یک منقل دوطبقه که در طبقه زیرین استکان نعلبکی و قند و در طبقه دوم بر سر زغال مشتعل، اسباب کار چای دارچین‌فروش بود. بیشتر فروشندگان چای دارچین در میدان‌های شلوغ مثل امین‌السلطان، سرقبرآقا، کاه‌فروش‌ها، مال‌فروش‌ها و پاقاپوق عصرها سراغ کارگران خسته می‌رفتند. آنها هم با نوشیدن یک استکان چای دارچین خستگی از تن در می‌کردند. چپق‌های دسته بلند با توتون گنبدی شکل روی سر چپق نیز در بساط برخی از فروشندگان چای دارچین پیدا می‌شد و مشتریان با پک زدن خستگی در می‌کردند. گاهی هم چند دانه اسپند در آتش می‌ریختند و صلواتی از مردم ‌طلب می‌کردند.

بعد از سال ۱۳۳۰ قرار شد بیشتر خیابان‌های تهران آسفالت شود. آن روزها بازار فروشندگان چای دارچین خیلی داغ‌تر شد. چون با پاکیزه شدن خیابان‌ها سلمانی‌های دوره‌گرد و چای دارچینی‌ها کنار هم بساط می‌کردند. مشتری‌ها هم قبل یا بعد از اصلاح چای دارچین می‌خوردند. جالب است که مدل چای دارچینی هم برای اصلاح سر خیلی معروف بود. اگر کسی فرم اصلاح موهای سرش ناقص بود به او می‌گفتند نزد سلمانی چای دارچینی رفته است.